Bedenk wel dit: Waarom zou je beginnen bij de korte versie als je de lange kunt kiezen? Ook een wandeling begin je niet altijd perse bij het startpunt. Vaak ligt daar een parkeerplaats, maar soms start je op een ander punt. Het zijn de heerlijke mogelijkheden van routes. Nog leuker is de mogelijkheid tot verlengen of verkorten, wat bij deze wandeling mogelijk is. Ik heb het over de Eemlandroute van Natuurmonumenten. Ons plan was de volle acht kilometer te lopen.
Korte versie Vanaf het startpunt kijkend over de polder oogde deze wandeling saai, vooral weids. Bosgebied was niet te vinden, wolkenluchten eens te meer. Voor ons liepen honderden schapen. Verderop ontmoetten we een paar bokken, maar het waren grasland en waaien die ons omringden. Op de route bezochten we een vogelkijkhut, ontdekten een paar molens, een kleine sluis, twee punten om de route te verkorten, de paden waren deels over gras en deels verhard en het waren vooral grutto’s en zwanen die het beeld en geluid vulden. Andere vogels hoorden we vooral of zagen we weiland-vullend in de verte. Ik noem deze route en plek een vogelparadijs. Het is dat wat deze wandeling een mooie wandeling maakte: het geluid van vogels overal.
Lange versie
Tweeëneenhalf jaar geleden liepen we deze route voor het eerst. Na een zonnige start eindigden we totaal verregend. We kwamen niet verder dan de vogelkijkhut dit vanaf de start op ongeveer drie kilometer lag. Deze zondag, 18 april, vergezelden de zon en wolken ons. Regen bleef gelukkig uit, waar de wind met mijn krullen speelde. In de zon was het heerlijk toeven, tijdens bewolking was ik blij met de warme das om mijn nek en diepe jaszakken. Het gebied was open waardoor we alle wind vingen. Om uit te waaien hoeven we niet meer perse naar het strand. Over waaien later meer.
Schapen
Wat betreft de schapen die het begin van de wandeling sierden, was mijn spanning of er deze keer eentje op mij af zou komen en wie de eerste stap zette. Ik zette de eerste stap, waarop een schaap en haar lammeren weg sprongen. Zo jammer. Tot op den duur dat ene nieuwsgierige lammetje mij leek te vertrouwen en me toe liet. Hoe tof om zoveel kansen te mogen pakken om toch hier of daar een schaap of lam te kroelen en aaien. Werkelijk eentje strekte zelfs zijn nek en duwde die tegen mijn hand als zei hij:
'Meer meer.' Zo suf, dat ik zijn oornummer niet checkte. Nu weet niet niet of hij het is die een volgende keer op me afkomt en of onze band blijvend is. Wat ik overigens wel zeker weet is dat mijn jas volledig fout is. Krullen oké, ja hallo, die hebben schapen ook. Maar rood? Zo fel? Bij dat wit en zwart van schapen? Ik spreek mezelf bestraffend toe:
‘Foute keus my lady.’ Veranderen doe ik het echter niet. Schapen leren me maar accepteren zoals ik ben.
Grutto's
Wat we niet voorzagen, was het heerlijke geluid van duizenden vogels. We zagen veel gefladder, hoorden overal gefluit, als een kakafonie. Het was ook hier dat we voor het eerst zo dichtbij Grutto’s zagen, Ik denk zelfs dat we ze nu voor het eerst live zagen, maar vooral ontzettend veel Grutto’s hoorden. Dat geluid vergeten we nooit meer. Helaas kon ik geen betere foto maken dan deze. Ik neem met mijn zwakke schouders niet altijd de spiegelreflexcamera mee, hoewel ik dat nu toch vooral heroverweeg voor de volgende keer. Nu genoot ik vooral van het geluid van dit landschap dat zeer geschikt was om op een picknickkleed te liggen turen naar de wolken onder het geluid van al die vogels. Een heerlijk gratis concert.
Wat we niet voorzagen, was het heerlijke geluid van duizenden vogels. We zagen veel gefladder, hoorden overal gefluit, als een kakafonie. Het was ook hier dat we voor het eerst zo dichtbij Grutto’s zagen, Ik denk zelfs dat we ze nu voor het eerst live zagen, maar vooral ontzettend veel Grutto’s hoorden. Dat geluid vergeten we nooit meer. Helaas kon ik geen betere foto maken dan deze. Ik neem met mijn zwakke schouders niet altijd de spiegelreflexcamera mee, hoewel ik dat nu toch vooral heroverweeg voor de volgende keer. Nu genoot ik vooral van het geluid van dit landschap dat zeer geschikt was om op een picknickkleed te liggen turen naar de wolken onder het geluid van al die vogels. Een heerlijk gratis concert.
Vogelkijkhut
We wandelden tussen schapen en mensen door, want toegeven, de eerste drie kilometer van deze route zagen we veel mensen. Op een kilometer konden we kiezen voor de eerste verlenging: een heen-en-weer uitstapje naar een vogelkijkhut. Die kans namen we met veel plezier, daarmee naderden we tegelijkertijd het Eemmeer. Die weidsheid was overigens een bewuste keuze, want met de zon en warmte wilde ik alle stralen vangen. In een bos zouden we die zon juist missen.
We waren niet alleen in de vogelkijkhut, maar lieten de mevrouw begaan. Ik snapte haar wel, ben ook wel iemand om alleen op zo’n plek te blijven hangen. Thermoskannetje mee, theezakje, beker, appeltje en madam is tevreden, manlief trouwens met mij. Wel keken we even rond of we vogels zagen. Het was echter vooral de wind over het water en het riet dat bewoog dat onze aandacht trok.
Waaien
De waterpartijen in dit gebied heten waaien. Zo lazen we onderweg op een paneel die mijn man maakte. Hoe leuk is dat? Werk van hem te zien tijdens onze wandeling? Dat kan omdat hij in de reclame zit.
Deze waaien zijn het gevolg van overstromingen in het verleden. We zagen overduidelijk ook hoogteverschillen in de waterstand en hier en daar een pomp en zelfs een kleine sluis. De molens waren in onze ogen de energiebronnen voor de pompen.
Wandelpaden
Wat betreft de route wandelden we gedeeltelijk over het gras op de dijken en de laatste helft op verharde wegen. Hoewel dat prettig liep, vonden wij het minder spannend. Daarom besloten we om bij een laatste splitsing door te lopen naar de dijk waar de route begon. Het leek ons mooier dan het pad evenwijdig aan die dijk. Zo eindigde de wandeling waar die begon: tussen de schapen.
Als we ooit weer eens terugkomen, hopen we dat theetuin Eemnes open is, want daar eindigen en iets drinken klinkt overheerlijk. Zeker na het zien van de foto’s op hun site, daar wil ik zijn!
Tot een volgende ronde dan maar.
Als we ooit weer eens terugkomen, hopen we dat theetuin Eemnes open is, want daar eindigen en iets drinken klinkt overheerlijk. Zeker na het zien van de foto’s op hun site, daar wil ik zijn!
Tot een volgende ronde dan maar.
Kroel van mij,
