Lelijk kostbaar

Vraag jij je net als ik af wat de basgitarist nou dronk? Zo even tussen het spelen door werkte hij heerlijk relaxt iets naar achter. Niet gezien? Ga jij eens heel rap (terug)kijken. Werken we meteen even de kijkcijfers omhoog.

    Ik vond de houding van de basgitarist geweldig. Zo van: ik doe even niets, dus drink wat. Proost! Zag ik nou een joekel van een beker? Ik heb ook zo’n ‘zes-liter-beker’. Spreken we bij deze af dat we komende dienst allemaal onze favoriete beker in beeld houden?

Relaxt

De relaxt die de basgitarist toont, staat wat mij betreft voor Alphen DC als kerk. Het ‘relax, wees jezelf; deel van jezelf, doe mee of neem je tijd’, is gaaf. Het zorgt voor een bijzondere verbinding met elkaar. Die verbinding loopt nu via internet. Ooit bestond er geen internet, dan zouden we elkaar niet hebben kunnen zien. Ondenkbaar hè? Hoe dan ook zijn we verbonden.

    Wacht, onze deurbel gaat. Meneer DHL liet een pakje achter voor onze inwonende gast. Stel ik me ineens voor hoe we op zouden kijken als tijdens een kerkdienst DHL binnenstapt en zegt: ‘Een pakje voor Alphen DC.’ Het brengt me op en idee. Werkt DHL zowaar verrassend inspirerend.

Aan het woord

Tijd voor de kinderquiz en wat zou ik graag met het meiske dat we zien in gesprek gaan. Volgens haar waren Adam en Eva niet de eerst mensen, wie dan wel? En Noach moest in de ark om alle dieren te redden. Kinderen doen niet moeilijk en kijk ze dansen bij het kinderliedje. Volgende keer moet ik van de bank… Nee, één keer raden wie het op een dansen zet als we weer samen mogen komen? Te dansen met mijn broertjes en zusje in de kerk, dat is een stukje hemel op aarde.

Meewandelen 

Schakelen we over naar de spreker van vandaag. Hij vroeg om iets lelijks en toch kostbaars te delen. Daar zagen we: twee besokte platvoeten, een kastige werkplek, een stilstaande wasmachine, een roestig houtkacheltje en een ruige natuursteen. Ik had kunnen winnen met mijn zoon. Hij nam zijn out-of-bed look mee naar beneden, best lelijk. Ik vroeg: ‘Mag ik jouw lelijke kop fotograferen, want hij is zo kostbaar.’ Helaas!

    Waarna de spreker ons meenam naar het strand en we samen het verhaal van een zieke man in wandelden. Hij lag bij het bad van Betesda. Eens in-de-zoveel-tijd zet een engel het water in beweging. Wie als eerste in het water ligt geneest. Jezus was van buiten de stad onderweg naar Jeruzalem, kwam door de poort de stad binnen en zag al die zieke mensen liggen. Hij keek rond en hield zijn aandacht bij één man in het bijzonder. Hij ging een gesprek aan met de zieke. Op de vraag of hij genezen wilde worden, antwoordde hij: ,Ik heb niemand om me naar het water te brengen.’ Jezus droeg hem vervolgens op: ,Sta op, pak je mat op en loop.’

    Kijkend naar de details in het verhaal zien we vier interessante punten:

• Het was een feestdag voor de Joden – wellicht het Feest van de Eerstelingen. Jezus was altijd in Jeruzalem als er feesten waren, zoals veel joden. Het was druk.
• De badplaats ligt vlak bij de Schaapspoort – die het dichtst bij de tempel ligt. Daar kwamen mensen met hun offerdieren de stad binnen. Het was daar extra druk.
• Er zijn vijf zuilengangen – zie het als een half overdekte plaats van samenkomst om met elkaar te praatten, rustten en verkoeling te vinden. Het moet een grote trekpleister zijn geweest.
• Er lag een grote menigte zieken. Zij kunnen gezien worden als nutteloos.

Maar Jezus zag die ene man, die als 38 jaar ziek was, als waardevol. Hij was daar één van de oudsten, kwam er waarschijnlijk als één van de eersten te liggen. Hij zag velen sterven en anderen genezen. Noem hem een eersteling. Juist hij werd gekozen door Jezus. Hij werd van waardeloos waardevol, want Jezus zag waarde in hem. Wij mogen kijken als Jezus. Het kostbare in elkaar en anderen zien.

Zegenkusje

Over kostbaar gesproken. Opa en oma van Alphen DC waren in beeld. Ik mis opa’s vaste kus op mijn voorhoofd. Ik noem het mijn zegenkusje voor de komende week. Ik weet zeker dat opa het goed vind dat ik die doorgeef, want hebben we die niet allemaal nodig, naast het weten dat God ons ziet als kostbaar? Gaaf toch?

    Zacht zegenkusje voor jou; God is bij je deze week. Hij ziet je.

,,WeTube”

WeTube, zo noemde de man die onze Sabbatstream inleidde ons YouTube-samenzijn. Die houden we erin, klonk direct via de app, naast mij en binnenin mij. Het blijft bijzonder om deel te zijn van dit gezin dat Alphen DC heet. Ik ben dankbaar hierbij te horen. Dankbaar om wie wij zijn, wat we doen voor God en met elkaar.

Cijfertjes

Hier in huis volgen we de statistieken. We worden het meest door Nederlandse kijkers gespot, daarna volgt Suriname. Via de live chat krijgen we vanuit Oostenrijk de groeten. Oh wacht, ook op beeld zien we Oostenrijk, kom maar door! Ons kerk-zijn groeit, want via-via ontdekken mensen onze dienst en blijven hangen. Stiekem maakt het me nieuwsgierig of we na heropening enkele van deze mensen persoonlijk zullen begroeten op onze plek in Alphen a/d Rijn. Terwijl ik die vraag noteer geniet ik verder van online togetherness op beeldscherm.

    Wat gaaf dat we de vader van één van ons ontmoetten. Stel je voor, 70 jaar geleden gedoopt. Volgens mij kijken hij en zijn vrouw wekelijks mee op YouTube en zijn zomaar ineens deel van ons samenzijn. Hoe leuk is dat? Zij kunnen niet meer naar de kerk, maar voelen zich ineens sterk deel van ons. Dat zet opnieuw aan het denken. Wat streamen we als we weer samen mogen komen? Hoe gaan we mensen die door ons geraakt zijn en God ontmoeten via ons, blijven betrekken? Uitdagingen blijven komen.

He knows

Het filmpje waarbij iemand een gebed wil ‘schrijven’, maar er niet uit komt, raakte me diep. Iets me een brok en keel, een beetje vochtig en ogen. Touched, schrijf ik. Want ken je dat? Willen bidden, maar niet weten waar te beginnen, wat te zeggen, er is zoveel… Deze persoon gooit alle letters op een hoop. Het zegt alles! En God? Hij antwoordt: I know! Het geeft mij moed en vertrouwen te weten dat God ons gebed weet, zonder dat wij het uitspreken. Geef God alle letters en hij vormt jouw gebed. Geef God je hart, hij houdt ‘m liefdevol vast. Dat is nou bijzonder, God houdt jou vast. Ik schrijf het met tranen in mijn ogen, want geloof en voel het zo enorm diep, *ik geef toe, deze tijd maakt mij emotioneel*.

    Hé, ik vergat mijn koffie, vond zojuist een half volle beker koude koffie. Even vers gezet en ik ben er weer.

Herkenning

Kijkend naar het meiske van vijf, bijna zes fluisterappte mams me, werd ik weer helemaal gelukkig. Nog even en de kinderen worden de reden dat ik nog liever kijk naar onze Wetube Sabbatstream. Viel

het jullie op hoe ze naar de natuur keek en praatte over bloemen en vogels? Zij snapt het en wordt vast bioloog of zo. Ik herken mij in haar, behalve dat ik op mijn zesde geen boek las over klimaatverandering. Alleen al het woord kreeg ik toen niet uit mijn strot en voel weer die brok, want de meiskes missen hun vriendjes. Ja, dat! Ik ook! Ik weet zeker: wij allemaal. WeTube is leuk, maar waar blijven de knuffels?

Jabes

Dan duiken we in het gebed van Jabes. Zijn naam betekent iets als ‘met pijn op de wereld gebracht en mijn geluk’. Dat is precies wat kinderen inhoudt, mompelde ik tussendoor. Gewoon hardop praten kan hier, terwijl je languit op de bank zit. Voor de rest is Jabes inderdaad een onbekende. Hij maakte geen naam, voerde zijn taak ongezien uit en geloofde. Hij bad voor het volk, een schijnbaar egoïstisch gebed: zegen mij, mijn gebied, mijn plek en dat het kwaad weg mag blijven. Als we bedenken dat het volk hun land terug wilden winnen op de bezetters, dan snappen we het.

    En het mooie? God luistert! Hij hoort alle gebeden. Hij weet wat er gebeurt. Dat geldt ook nu.

    Hoewel we niet geloven dat rampen door God worden veroorzaakt, kan Hij ze wel gebruiken. Om ons wakker te schudden. Hij vraagt ons niet bang rond te kijken, maar te beseffen waar we mee bezig zijn. Pijn en smart kunnen veranderen in geluk, want God luistert. Hij is voor ons, wie is dan tegen ons? Hij zegent. Wij moeten geloven in de kracht van gebed. Kracht van de God die redt.

Levensecht

Waarna ik bij het laatste lied mee fluit en Celine kijkend naar het scherm zegt: ,,Grappig, er fluit zelfs iemand mee in de stream.” Zo levensecht is de Sabbatstream, wij zijn echt met elkaar. Doe gerust mee en stuur jouw groet, een creatief filmpje of interessant interview toe. We maken en doen dit samen met en voor God.

Ik wens je Hem dichtbij & tot volgende week!

Het Pasen van Maria van Magdala

Het is 10.44 uur. Wacht… Nog heel even. Ja hoor, het is 10.45 uur en whatsapp gaat los! We zijn er weer bij in foto’s met gebak, in de tuin, vanaf de bank in de huiskamer, met benen languit.

    "We zitten er klaar voor," appt iemand. Ik ook.

    Wat zie ik nu? Heeft iemand noodles op zijn Bijbel? Die Bijbel snap ik, maar noodles? Als holy brunch? Nu ja, met de Bijbel erbij wordt het misschien vanzelf Bijbels.

Livechat

Het is 11.00 uur, de Alphen DC Sabbatstream begint en daarmee eindigt het volume op mijn phone. Die gaat op stil.

    Tijdens het meekijken en -beleven check ik soms de app. Complimenten en foto’s vliegen over en weer. Dit moeten we ook eens doen tijdens een dienst als we weer naar de kerk gaan. Lijkt me geweldig, een soort live chat en dat in beeld.

Huiskamers

Vlak na twaalven is de livestream voorbij en tel ik 76 appjes vanaf 10.45 uur. Wat een gezellige kerk zijn we toch. Het appen gaat door als bewijs van nog even samenzijn. Het was heerlijk elkaars sabbatgroeten te zien en een glimp te krijgen van onbekende natuurgebieden, te koekeloeren naar het werk van enkelen, inspiratie op te doen door andermans tuin of huiskamer te bewonderen en zelfs een glimps te krijgen van paradijselijk New Zealand. Ik zwijmel, I want more of that.

Knutselen

Stond daar ineens een knutselwerk op het scherm. Ik zag al voor me dat iemand mee wil doen, maar hoe? Het ging werkelijk te snel en als livestream viel er niets te stoppen. Dat wordt terugkijken en in heel erg langzame slowmotion afspelen. Dat kan wel. Voor ik het wist was het werkje klaar en verschenen foto’s van knutselende kinderen in de app. Heerlijk dit ‘samen’ zijn. Het kruis maakte plaats voor zand en zaadjes, waarbij vooral de gieter opviel. Terecht vroeg iemand in de app waar die vandaan kwam. Leken we even Marktplaats.

    Tot het kinderliedje volgde en een overload genot de bank vulde. “Zij zijn de BOMB!”, zei ik. Zo te zingen, vol overgave, waarbij een hand betekenisvol in beeld kwam. De gniffel aan het eind maakte het helemaal af. Hoe zou een kerkdienst zijn als zij het leiden? Zullen we dat eens testen, dan weten we meteen wat die generatie zoekt.

Editor

De inside information die ik deze keer deel, is dat op de bank naast mij af en toe iets klonk als: “Daar zat teveel echo in of dat is te statisch.” Het was de editor van de video, die kritisch meekeek en onthoudt wat de volgende keer beter kan. Ik zei maar één ding en sloot me daarmee direct aan bij de gastheer (behalve het schatje dan): “Schatje, we doen dit voor God.” Wat ik al snel aanvulde met: “en voor elkaar. Het is prachtig wat je maakte, relax! Het is sabbat! YOU made a great TUBE.”

Maria van Magdala

Waarna onze predikant het woord nam en ons meenam naar Maria van Magdala. Een verhaal dat voerde naar Maria's hart. Door Jezus leerde zij de waarheid kennen en ernaar te leven. Zij leefde naast Hem, de beste leraar en vriend die ieder zich maar kan wensen. Hij was bereid te sterven voor haar en alle andere mensen. Na zijn dood was Maria’s verdriet groot, de stilte pijnlijk en de put donker. Ze kon niet eens afscheid nemen, de laatste eer bewijzen of zijn lichaam verzorgen. Alles verliep vrijdag zo onverwacht snel. Na de sabbatdag, vertrok ze zondagochtend vroeg naar het graf. Alleen en verloren kwam ze daar aan en zag het graf geopend. Ze stapte er binnen, nog meer donkerte tegemoet. Waar ze ook keek, het lichaam was weg. Ze vertelde het de discipelen, die gingen kijken. Maria bleef achter en huilde bij het graf, terwijl de anderen naar huis terug gingen. Ze keek nog eens en zag twee engelen. “Waarom huil je?”, vroegen ze. Waarop ze vroeg waar het lichaam was.

Overwinnaar

Van buiten klonk Jezus: “Waarom huil je?” Maria keek op. Door verdriet en pijn overmand herkende ze haar vriend Jezus niet. Ze stond naast Hem die haar motiveerde om haar leven om te keren en zag het niet. Tot Hij haar naam noemde. Ze herkende Hem, Hij stond levend naast haar.

    Voel je haar vreugde? Hoe haar isolatie, pijn, onzekerheid en onmacht verdwenen? Herken jij die gevoelens in deze tijd van corona? Denk dan aan Maria en hoe Jezus naast haar stond.

    Zo staat Hij naast jou, als Overwinnaar. Hij is opgestaan! Hij leeft en geeft kracht, bevrijding, licht, troost, lucht en ruimte. Hij overwon en vanuit die overwinning mag jij leven.

    Ik mag staan in Zijn licht. Kom sta je mee?

Tot volgende keer,

Renderen

Vanochtend hoorde ik dat het woord ‘sabbat’ geen Nederlands woord is. Het is Hebreeuws. Eigenlijk logisch want de oorsprong ligt bij Israël en het Joodse volk, ver van ons kikkerlandje. Ik vind het wel interessant om er even bij stil te staan. Het woord klinkt menigmaal bij ons in huis en in de kerk. Ik hield al van het on-Nederlands woord; het staat voor rustdag. Nu komt er betekenis bij, want het betekent ‘stoppen’! Wauw, cool, zalig! Ik stop graag met het huishouden of boodschappen doen. Zelfs onze televisie stopt  op sabbat.

Televisie kijken

Herstel, ik lieg: gewoonlijk, toen wij gewoon op zaterdag naar de kerk gingen (is voor sommigen dan weer heel ongewoon), stond de tv uit. Nu druk ik om 10.45 uur op de afstandsbedieningen de televisie en geluidsinstallatie aan. Weg met het sabbatslot, ik stop en kijk buis om mijn broers en zussen van Alpen DC zien. Daarbij stop ik mijn beentjes onder een deken, hou een bakkie cappuccino in de hand en op schoot staat een schoteltje met miniappelflapjes. Mini flapjes, want dan zijn het ook mini-calorieën. Ik stop ze met groot plezier in mijn mond.

Even samen

Genietend van mijn schermvullende kerkfamilie uit Alphen aan de Rijn en omstreken.  Een familie die woont in plaatsen waar ik nooit eerder van hoorde (Lage Zwaluwe? Rijnsaterwoude?). We boxten weer een leuke video bij elkaar. Ik zong vanaf de bank warempel zachtjes mee met de liedjes. Alles werkte, hoewel op afstand, mee aan een we–are-together gevoel, want dat we samen waren bewijzen de foto’s van aan de buis gekluisterde lieverds via appjes over en weer. Daar was geen sprake van stoppen, integendeel!

Nachtmens

Over stoppen gesproken, één persoon,  ik kan het weten, kon de afgelopen week ook niet stoppen – sabbat leek ver weg. Zo zei hij vanochtend tegen onze zoon:

    “Ik was vannacht weer lekker bezig met YouTube.” Ik dacht: vannacht? Sloop hij zijn bed uit? Hoe laat dan? Ik merkte er niets van, ik sliep blijkbaar goed. Dat had hij ook moeten doen, stoppen en slapen. Het was sabbat.

Gewekt

Even terug naar gisteravond, daar begon het al. Toen bleek de video die klaar stond om vanochtend om 11.00 van zich te laten zien, weggekaapt te zijn door meneer YouTube. Ho, stop! Of toch niet, ze hadden het recht. Iets met een claim op een lied. Jammer, het bezorgde mijn lief extra werk. Hij verwijderde het lied uit de video en zorgde ervoor dat de video weer gerenderd* kon worden. Precies daar ging iets mis.

    Wat manlief vannacht om een uur of drie ontdekte. Ik durf geloven dat Iemand (ja, met hoofdletter) hem zacht wakker maakte om te waarschuwen. ;) Zat hij daar op zolder in een slapend huis, zocht de fout in de video en zette het opnieuw op renderen. Dook het bed in naast mij. Klinkt natuurlijk heel romantisch, maar ik wist van niks. Weg sweet feelings.

    Hij werd om 04.00 uur wakker, wat ik logisch vind, want wie slaapt rustig als je twijfelt om een video die zeven uur later wel moet werken? Zo checkte hij de video en ontdekte dat het goed was.

    Dat sliep uiteraard heel lekker. Zelfs hij mocht stoppen - sabbat!

Even vergeten

Sabbat, zaterdag, mijn favoriete dag om te stoppen en vandaag extra mooi met de zon die schijnt. Kom we gaan er op uit. Stop! Nee, blijf thuis! Was ik toch zo even corona vergeten.

    Heb jij dat ook, zo af en toe,  het even te vergeten? Ik wens je die momenten vaker de komende week. Misschien helpt het maken van een leuke video voor onze dienst voor volgend week. Ik kijk al uit naar ons volgende 'samenzijn'.

Tot dan wens ik je God dichtbij.

See you!

*wat renderen is? Laat Google dat maar uitleggen, weet ik ten diepste ook niet. Wat ik wel weet is dat het woord in huize Irene heel vaak klinkt met een zoon die YouTuber is. Er klinkt vaak een zucht naast, want renderen kost uren tijd. Ja, wat denk jij, een blog ook, maar die hoeft niet gerenderd. Dit was ‘m.