Houdt moed, je bent niet alleen.

   ,,Over vijf minuten begint de sabbatstream” roept mijn dochter ineens. Ik kijk verschrikt op.

,,Echt niet, het is tien over tien."

  Manlief kijkt naar de klok:

,,Die loopt niet. Het is echt vijf voor elf.”

,,Dan ga ik in mijn pyjama naar de kerk,” maak een bakkie, pak een brownie en plof op de bank.

Bidden kan overal

We zijn al gauw samen online en horen de groeten uit verschillende windstreken. Hellevoetsluis is heel niet slecht.

,,Daar moeten we een keer heen,” murmel ik zachtjes vlak voor het gebed begint. We leren dat bidden overal kan, ook in een schuur met dieren. Hoewel de koeien er wel flink doorheen loeien. Nu ja, het zijn net als wij Gods schepsels, I accept.

De herder

Het kinderverhaal is een prachtige illustratie van waarom wij niet bang hoeven te zijn. Het gaat over de sterke leeuw die met één brul ver van zich laat horen; een kameel met zijn bulten (iemand zei in de groepsapp dat een kameel geen twee bulten heeft, maar een deuk in zijn rug) die zware lasten kan dragen en heel lang zonder water overleeft; het paard dat hard kan rennen en mensen draagt; de wolf die met zijn enge voorkomen iedereen bang maakt; en het lammetje dat niets heeft van wat de anderen kunnen. Het kan niet hard rennen, maar huppelt dartel in de wei, moet veel drinken en is doodsbang voor de wolf. Het heeft wel een herder. Een grote vriend met een staf en hond. Die herder zorgt voor het lammetje, houdt het veilig, zoekt het als het kwijt is en wijst de weg naar een veilige plek, want houdt van het lammetje. Zo is de goede Herder ook voor jou.

Wat heb jij nodig?

Vervolgens wordt een paar mensen gevraagd wat zij nodig hebben om door te zetten en niet op te geven. Hier hun tips:

De eerste persoon zegt: Verdeel doelen in kleinere doelen. Door kleine doelen te behalen, bereik je het grote doel. Sta stil waarom dit doel belangrijk is. Bid om moed en kracht, want je kunt het niet zonder God.

De volgende persoon zegt: Er is veel onrechtvaardigheid in het leven, wat we deze week weer duidelijk op televisie zagen na de dood van George Floyd. Luister vooral naar elkaar. Kijk naar verschillen in privileges en zie de onrecht daarin. Alle aannames van het leven staan niet meer vast. Dat liet corona al zien. We leven met angst en onzekerheid. Het is belangrijk te erkennen dat wij mensen niet perfect zijn, we kennen allemaal beperkingen. Niemand van ons heeft de waarheid in pacht, maar in gesprek met elkaar kunnen we samen groeien, leren en veranderen. Veranderen geeft verdriet om het verlies van wat je kende, maar juist door die groei durf je de confrontatie aan en komt er ruimte voor liefde. Je mag er zijn! Jij bent op deze wereld gezet door God. Jij mag kiezen voor liefde en daarin groeien. Zelfs als angst de overhand neemt. Laat moed, hoop en positiviteit de krachten zijn die maken dat je doorgaat en leeft vanuit Gods liefde.

De derde persoon zegt: Wat moed geeft is de beauty van het leven te zien. Kijk naar de bloemen die zo gaaf zijn. Zij zorgen voor zichzelf en hebben bijen nodig voor hun voortbestaan. Iets met bloemetjes en bijtjes? Of kijk naar een boom en de bast of bewonder de jaarringen van een stam. Die schoonheid beseffen maakt blij. Door die positieve mindset kun je door. Maar vooral vanuit vertrouwen dat God je gemaakt heeft zoals je moet zijn. Hij houdt van je. Je bent zijn kind. Bij Hem kun je niet falen, waar je zelf bang voor kunt zijn. Sterker nog. Hij zegt: ,,Ik hou van je.” 

   Als Hij op Instagram zat, zou hij je overladen met hartjes.

De overwinning van een vrouw

Zingen we hierna; Heer ik geloof! Vul ik dat in stilte aan met: kom mijn ongeloof, onmacht, onzekerheid en angst te hulp. Wat ook gebeurt in Rechters 4. Het verhaal over de profetes Debora (dat honingbij en Woord van God betekent) en Barak.

Sisera is legeraanvoerder van de Kanaänieten en staat op het punt met 900 strijdwagens (ca. 4000 man) Gods volk aan te vallen. Barak is doodsbang en roept hulp van Debora in. Zij zegt hem te strijden. Dat durft hij alleen als zij mee gaat, want zij is het Woord van God in levende lijve, zijn geestelijke ondersteuning. Ze waarschuwt Barak er dan wel voor dat de overwinning aan een vrouw wordt gegeven. Zo gebeurt het. Sisera vlucht voor het leger van 10.000 man en zoekt zijn toevlucht bij een vrouw. Hij wordt eerst in de watten gelegd en vervolgens door dezelfde vrouw gedood.

,,Geef mij moed Heer"

De boodschap die wij kunnen halen uit dit verhaal is dat we sterk en moedig moeten zijn. Geef niet op, want de Heer is met je. Leef het leven zoals het op je afkomt, maar ga door met God. Je mag bang zijn. Kijk daarin naar Jezus die doodsangsten kent. Hij ging door tot het einde, moedig en gaf niet op. Hij haalde daarmee de overwinning en gunt die ook jou.

 Hij is erbij, Hij leeft met jou, Hij begeleidt jou. Laat dit je gebed zijn:

    ,,Geef mij moed Heer tot het einde. Help mij de overwinning te behalen. Dan kan ik U alleen maar danken, omdat U zoveel van me houdt.”

Dat zijn heel veel hartjes voor Hem.

Houd moed deze week!

Pinksteren

Woesh, woesh daar gaan we weer! WeTuben. Oh nee, wij nog even niet. De stream loopt niet. Stress! Springt er eentje na een check van laptop, kabel en phone van de bank en rent twee trappen naar boven. Daar lijkt alles in orde en bij anderen loopt de dienst wel. Zo blijkt dat wij inhuise Internetproblemen hebben. Of de duivel er mee speelt, juist op sabbat.

    Hoe dan ook heeft mijn manneke nu alvast wat stappen op de teller. Ze tellen mee! Warempel de stream loopt. Daarmee vallen wij wat later binnen, maar hé, er wandelen altijd mensen iets later in de kerk binnen. De spreuk ‘beter laat dan nooit’ is vast in de kerk bedacht.

Aanwakkeren

Het beeld van kaarsen in verschillende kleuren en lengtes vind ik mooi als beeld van ons mensen. Iedereen is anders, uniek en toch leven en werken we samen voor en in de kerk, met als doel God te aanbidden en delen.

    En voor dat doel, beloofde Jezus bij zijn vertrek van deze aarde een nieuwe Hulplijn - de heilige Geest. Als hulp in zwakte en bij vermoeidheid om kracht en rust te geven. Vooral om vanuit liefde voor onze God ons warm te maken voor Hem. Hij wakkert onze passie aan.

Passie

Bij ieder een andere passie: zo danst de een haar dankbaarheid eruit en toont zo haar liefde voor God. Haar bewegen kan een ander raken en wijzen op Iets groters.

Een ander deelt beelden en teksten met de natuur als inspiratiebron en wijst op de Schepper en de schoonheid van Zijn werk.

    Iedereen heeft zo zijn of haar passie, zoals muziek maken, zingen, bemoedigen, motiveren, leiden en zorgen. Iedereen krijgt iets van Boven om voor anderen in te zetten dat de ander raakt en wijst naar God.

Lucht

Hoe dat werkt? Misschien helpt het beeld van ballonnen het best om de heilige Geest te verklaren. We zien lucht niet, we zien de wind niet, maar ze zijn er wel. Zo is en werkt de heilige Geest, onzichtbaar. Ter illustratie volgt deze uitleg als kinderverhaal:

    Een gele ballon wordt opgeblazen, waarna die langzaam leegloopt. Blijkbaar zit er een gaatje in.

    Een blauwe ballon wordt opgeblazen, maar de lucht verdwijnt direct door een groot gat. De ballon blijft een slap plastic flubbertje.

    Een groene ballon wordt opgeblazen, blijft gevuld en door een knoop blijft de lucht binnenin. Zo zit de heilige Geest onzichtbaar in mensen. In jou als jij het wilt en contact houdt met God.

    Zie ik ineens een kerk vol balonnen voor me. Dat is pas feest! Het is sowieso feest, want God is altijd dichtbij en in ons.

Huiskerk

Vliegt ineens de vliegenmepper voor me langs. Toegegeven, die vlieg die hier rondwaart is heel irritant. Ziet de mepperbeheerder een spin achter mijn dochter,  vliegt zij weer van de bank: spinnenangst.

    ,,Hallo mensen!”, roep ik door alle ontsteltenis. ,,Dit zouden we nooit doen in de kerk!”

    ,,Nou, in Alphen DC weet je maar nooit.”

    De vlieg nooit meer gezien, ook niet als dode. Waarschijnlijk is ie gevlogen en rust keer weer.

Ga

Vlak voordat Jezus terug ging naar zijn Vader, gaf Hij zijn volgelingen drie zaken:

• -          Visie om zijn boodschap van verlossing te delen met anderen
• -          Strategie door mensen te dopen en te leren over Hem
• -          Belofte van ondersteuning – en die zou nog komen.

Hij noemt niets over kosten of geld. Ze krijgen geen routekaart. Hoeven geen opleiding te volgen. Er is geen kledingvoorschrift en geen tijdstip. Het enige dat hen opgedragen wordt is: GA!

Pinksteren

Tien dagen later waren zijn discipelen samen en moesten bekomen van alles wat de laatste tijd gebeurde. Jezus was  hun Godheid, hun leraar. Hij liep over water, dreef demonen uit, werd opgepakt, gekruisigd en stond op uit de dood. Nu bezocht Hij hen, onderwees hen, maar bleef nooit lang. Ze waren op elkaar aangewezen en spraken elkaar moed in. Jezus wilde dat ze samen waren en met elkaar beleefden dat 50 dagen na Pasen hun vuur letterlijk aangewakkerd werd.

    Het was de heilige Geest, de Trooster, spreker namens God, die hen vanaf dat moment alles leerde. Alles altijd en alleen namens God. Hij kent alle kanten van God en zet Gods werk voort via mensen op aarde. Hij geeft inzicht, hij stuurt boodschappen, Hij wijst de weg. Hij geeft energie, talenten, mogelijkheden en wilskracht. De discipelen waren klaar om de opdracht van God uit te voeren. Te gaan!

    

Wij

Nu wij. Wij hebben alles in huis om Gods opdracht samen uit te voeren. Om anderen te raken en vertellen van God en Jezus die terug komt. Het is tijd onze passie in te zetten. God geeft ons energie en inspiratie. Iets dat jij kunt. Pak dat op, zet door en leer anderen wat jij weet. Samen bouwen en versterken we onze opdracht. Ga met Jezus mee. Let’s make the difference met de leiding van Gods vlam, Gods Geest.

3-2-1 Go!

Laat je inspireren deze week!

Geef mij je angst

Wat een mooi thema in deze tijd.

    Ik raak sowieso even alle angsten kwijt bij het zien van mijn kerkbroers- en zussen en hun enthousiasme vanaf zonnige plekken om ons een gezegende sabbat te wensen.

    Wacht! Zonnig? Echt niet, een paar van ons dansen in het donker. Ook goed, zolang ze dansen lijkt er geen sprake van angst en licht wordt gewoon aangeklikt.

Zo begint deze sabbatochtend alweer helemaal goed, want ik zie jullie! We zien elkaar en toch mis ik ook gezichten. Kom lieve mensen, deel even je gezicht in het emailadres onder onze sabbatstream. Ook gasten zijn welkom. Het is zo fijn elkaar te zien. Er is plek voor veel meer sabbatwensen. Er is plek voor jou!

Reden om te kijken

En verder! Zeg eens, onze jongste kerkgastjes zijn toch wel de BOMB! Zijn zij niet gewoon de grootste reden om met nieuwsgierigheid te kijken naar onze sabbatstream? Boy, komen zij binnen zeg met één van mijn favoriete kinderliedjes: “Ik ben niet bang”. Ik moet ‘m gewoon vaker zingen, dan voel ik ‘m beter en weet ik weer dat God mijn angst kent en bij me is.

    Neem hun voorbeeld: dans en zing je angst eruit. Ben je eigen DJ. Zing het hard, laat je horen. Beweeg het eruit als is het een reiken naar Hem, want we weten het wel, Hij houdt ons al vast in Zijn machtige hand. Hij is erbij, we zijn nooit alleen. Door het hard te zingen beseffen we het weer eens beter.

Hulp bij angst

We kennen ze wel toch, angsten? Als kind is het er al in angst voor onweer (hoewel ik dat als grote meid niet verleerd ben), voor harde wind en storm, voor onverwachte knallen (weg met ballonnen zeg ik hard), opgesloten te zitten (nooit meer een MRI voor mij) en vliegangst (dé reden waarom ik nog niet naar New Zealand terug ben geweest). Zo zie je dat het eigenlijk heel snel persoonlijke angsten zijn. Wat mij betreft mist er minimaal één. Die fluister ik wel toe aan wie erom vraagt.

Een heel herkenbare angst in deze tijd is die om het overzicht kwijt te raken door de onrust in de wereld. Laten we elkaar daar nu eens in kunnen helpen. Zo leer ik door het interview tijdens de sabbatstream. Dat kan door de angst serieus te nemen, altijd! Hoe onrealistisch iemands angst ook is, het is angst. Ga er oprecht mee om. Praat er over. Laat je bij de hand nemen door een ander die je vertrouwt en ga samen die angst in (bijvoorbeeld bij storm) en voel de veiligheid bij de ander. Vergeet niet in een gesprek te kijken naar de angst in relatie tot de dreiging. Misschien is dat wel waarom ik toch alleen durf te wandelen in het bos om de hoek. Alleen overdag dan.

Een andere manier om met je angst ergens in te gaan, leer ik door het kinderverhaal. Het zit erin jezelf te vermommen. Tof! Hoe zal ik dinsdag het bos eens in gaan? Als Pipi Langkous of Pipo de Clown? Afijn pekingeend vermomde zich als Batman. Door zijn vermomming werd de ander bang en vluchtte. Echt super!

Psalm 91

Geven we ruimte aan de spreekster van vandaag. Zij vertelt over de onrustige periode, die angst tot gevolg heeft en de overhand kan nemen. Angst is universeel. Iedereen kent het. Angst voor ziekte, verlies of de toekomst met onzekerheid als gevolg. Je bent niet eens meer jezelf. Je verliest controle en grip en voelt je machteloos.

    Het lied "Geef mij nu je angst", van Udo Jürgens, maar bij ons bekend van André Hazes en Guus Meeuwis, geeft een samenvatting over angst. Het is één van mijn favoriete nummers en ik vind al langer dat het maar zo door mijn Vader gezongen kan zijn.

    Angst kwam met de zonde de wereld in en onze Maker weet ervan. In Zijn Woord, de Bijbel klinkt vaak: wees niet bang. Het is zelfs voor Hem een belangrijk thema. Kijk naar Johannes 14:1, Jezus laat zijn volgelingen achter, maar vraagt hen Hem te vertrouwen. Te vertrouwen in de toekomst, want het goede komt. Hij zorgt ervoor, voor Zijn koninkrijk. Hij vraagt ons te vertrouwen in alles wat ons overkomt.

    Dat is lastig, want het kan veel, het kan zwaar zijn en toch klinkt uit Zijn mond: ‘Het komt goed.’ Onze veiligheid ligt in dicht bij God te zijn. Hij helpt, Hij redt, Hij is onze vesting. Hij beschermt, al lijkt de werkelijkheid soms zo anders. We leven in een wereld waar we niet 100% veilig en beschermd zijn. We worden ziek er is dood. Toch lezen we in Psalm 91: Bij God ben je veilig. Hij draagt je.

    Het gaat om wat hierna komt. In en na deze gebroken wereld is daar God. Zijn engelen waken over ons, Hij zal ons bevrijden. Hij is er nu al altijd bij, Hij is het die redt. Bij Hem ben je veilig wat er ook gebeurd. Je bent niet, nee, je bent nooit alleen. En op een dag bij Hem. Laat weg die angst, echt leven wacht. Tot die tijd is het God die zegt:

GEEF MIJ NU JE ANGST, IK GEEF JE HOOP TERUG.

Wie wil dat nou niet?

Ik wens je God dichtbij in de komende week.

Berenjacht

Daar gaan we weer: koptelefoon op en Sabbatstream kijken. Alleen dan blijf ik gefocust en word niet afgeleid door uitspraaksels van medebankzitters tijdens de dienst. Schrijft iemand die vroeger nog wel eens met haar dinnetje kletste en dacht: we worden nog wel een keer de kerk uit gestuurd. 

Beren tellen

Zo hoor ik luid en duidelijk dat we deze sabbatstream beren gaan tellen. Leuk, we beginnen met de zogenoemde bonusbeer, dat is 1. Telt die paardenhoofd op de achtergrond bij de uitleg ook? Ofwel, tellen alleen knuffelberen of alles wat aaibaar is? Dan telt mijn man ook mee. En die hond tussendoor? Tellen vierpotige echt ademende beren ook?

    Ik geef toe, het wordt ingewikkeld, dat gebeurt als mensen gaan denken. Denkers maken dingen moeilijker schreef ik wel eens als quote.

Sabbatwens

Ondertussen gooit een gezin elkaar een gezegende sabbat toe. Geniaal! Eigenlijk ben ik iedere sabbat benieuwd naar wat dat gezin nu weer ten uitvoer brengt en hoe andere kleine meiden van zich laten zien, naast de nieuwsgierigheid uit welk land we sabbatwensen krijgen.

    Marokko deze keer en andere inspirerende plekken als Fort Honswijk, een vuurtoren, de polder en het bos. Nederland is mooi!

Kietelen

Over inspiratie gesproken: die kinderen en hun gekke bekkies en gekietel tijdens het kinderliedje vind ik een tip voor ons volwassenen. Als een soort van doe-waar-je-extra-blij-van-wordt tijdens het zingen, wil ik als we weer samen komen de persoon naast me kietelen en trek een gekke bek naar de persoon tegenover me. Ik heb al wel mensen in gedachten.

    Ik mag onderhand wel een lijstje aanmaken van dingen die ik wil doen als we weer samen komen. Die eerste live-sabbat wordt wat!

Jezelf zijn

Eerst overschakelen naar de inleider die terecht opmerkt dat het bos een perfecte plek is om tot rust te komen en dingen los te laten. Waarna we bidden in vrijheid en zoals jij dat wilt. Het is zo typisch Alphen: je mag je handen vouwen, je mag je handen opheffen. Bid mee op de manier die je past. Zoals je mag (mee) beleven, vieren en delen wat en wie je bent. Geliefd kind van God, geliefd lid van deze club.

One men show

Na het gebed en het lezen van 2 Samuel 11:14-17 schakelen we over naar een ‘collega journalist’ van me: deze verslaggever kreeg lucht van een groot schandaal en checkt graag hoe dat zit. Koning D zou uit verveling iets zijn begonnen met mevrouw B. dat leide tot problemen en werd gevolgd door fout op fout. Ontmaskering volgde, maar gelukkig wist de koning dat redding mogelijk was. Hij toonde berouw en werd vergeven.

    De verslaggever, ofwel predikant, zette een knap staaltje one-men-show neer. Wie de sabbatstream niet heeft gezien, moet echt snel gaan kijken, al is het maar voor dit toneelstukje.

    Waar de verslaggever mij persoonlijk inpalmde, was bij het zoeken naar de geschikte titel voor zijn artikel. Als schrijver ken ik die uitdaging bij artikelen voor de plaatselijke krant. Zo leerde ik: schrijf eerst het artikel, daarna de inleiding en ondertussen is de titel volledig duidelijk geworden. Zonder al te veel denkwerk.

Eerlijkheid

Met het verhaal van David, komt de boodschap van het kinderverhaal ‘eerlijk duurt het langst’ dubbel tot zijn recht. Niet David, maar Uria gedroeg zich het meest koninklijk, door trouw te blijven aan zijn taak en maten. Je zou anders maar doodziek kunnen worden, net als de beren in het kinderverhaal ziek werden na het eten van al dat snoep dat ze niet wilden delen. Terwijl delen zoveel fijner is. Net als delen van je talenten de kerk sterker maakt.

Hoeveel?

Om aan het eind te beseffen dat ik helemaal vergeten ben om beren op de weg, ik bedoel, in de sabbatstream te tellen. Hoeveel waren het er nou?

   

Voor de rest gooi ik jou een gezegende week toe. Vangen!!!

En tot volgende sabbat!

Irene

Gooi je net de andere kant

Ken jij de wekelijkse aftelstress? Mijn man en ik zaten ruim voor de start van de Sabbatstream klaar terwijl in de keuken nog volop gerommel klonk. Om duidelijk te maken dat de klok tikte telde ik hardop af: ‘6-5-4-3...’ Twee mensen gingen in de versnelling en ploften bij 0 op de bank. Gehaald!

Dichtbij God

Begon het te regenen! Hopelijk zat iedereen safe & dry klaar voor de dienst waarin ik iedereen welkom heette.

    Eerst werd door dochterlief uitgelegd, waarom kerken hoog gebouwd zijn. Dat is omdat men geloofde dat men dan dichter bij God was. Leuk weetje.

    Zelf maakte ik een foutje. Ik zei Buurtoren, terwijl ik in de Jacobitoren stond. Ach ja, een halfuur eerder stond ik in de Buurtoren, want op Koningsdag moesten de vlaggen daar wapperen bij adembenemende vergezichten en na het adembenemende traplopen.

    Al klimmend wisten we, wacht ons het licht. Het licht van de zon. Een bijna goddelijk moment.

Samenwerken

Werd ik met een ‘pling’ teruggehaald naar de Sabbatstream. In de groepsapp werd gevraagd wie de baas* is? Met andere woorden: iemand zegt de baas te zijn in de stream. Leuk, een wedstrijdje. Slim eigenlijk, we werden verplicht op te letten.

    Wat bij de getoonde kindertekening niet moeilijk was. Wat een joekel! Ik had graag mee geschilderd en iedereen laten wachten op de sabbatgroet. Eén van de meiskes zei dat hun sabbatgroet kwam als het werk klaar was. Gelukkig klonk al eerder: ‘Kikkeboe, gezegende sabbat’. Maar meer nog klonk herhaald de belangrijke boodschap over samenwerken. Dat zagen zij scherp: alleen door samenwerken komt werk af.  Zo geldt ook voor de sabbatstream, deel je sabbatwensen, leuke  ervaringen of iets over je werk/hobby. Want alleen samen maken we hier iets van ter ere van God en elkaar.

Ga voor rommel

Kijk naar de Zweedse chef die we voorgeschoteld kregen. Hij werkte samen met de eend, mikte allerlei voedingsstoffen in de pan (en vooral ook naast de pan). Blijkbaar is koken makkelijker als je er een puinhoop van maakt. Komende week ga ik dat testen, daarbij staat pekingeend genoteerd.

    Ik heb overigens wel een soort van Zweedse pannenkoekenbakker in huis. Na afloop ligt het aanrecht vol pannenkoekenmix, appelschillen en poedersuiker. Je kunt van het aanrecht eten.

Kijkpret

Eerst staat het kinderliedje op het menu. Waarbij mijn dochter opmerkte: ‘Volgens mij kijken we vooral uit naar de kinderen.’ Hun gedans, zang en inleving blijft hartverwarmend. Inderdaad ‘een enthousiast bende’, zoals mijn man zei. Het is goed kerk zijn. Gevolgd door de boodschap van het kinderverhaal: Als het ene niet lukt, probeer dan iets anders.

Andere kant

Zoals ons voorgeschoteld werd in het verhaal van Petrus in Lucas 5:1-11. Petrus, een interessant figuur waar veel over geschreven is. Hij kende geldingsdrang en was extravert, dus levendig. Daarnaast was podiumangst hem vreemd. Doe hem een groot publiek en hij was gelukkig.

    Hij was het die meemaakte dat Jezus vanaf de oever van het meer van Tiberias in zijn boot stapte en de mensen toesprak. Zo voorkwam hij verdrongen te worden. Men wilde geen woord missen. Na zijn toespraak droeg Jezus Petrus op het meer op te varen en de netten uit te gooien. Petrus reageerde verbaasd: ‘Wij hebben ons de hele nacht ingespannen en niets gevangen.’

Draaipunt

Stel je voor ’s nachts op het meer. Het was zo donker, je zag geen hand voor ogen. Netten werden overboord gegooid en visloos binnengehaald. Opnieuw wierpen zij ze overboord, steeds zonder opbrengst , de hele nacht door.

    Herken je dit gevoel bij de kerk? Valt je op dat mensen geen trek meer hebben in kerk-zijn? Het wordt gezien als saai. Men vraagt zich af waarom de kerk bepaald wat je moet doen en hoe.

    Petrus zag het ook niet, maar wist Wie hem vroeg de netten uit te werpen en zei: ‘Als u het zegt, werp ik mijn netten uit.’ Wat een draaipunt. Puur vanuit de erkenning dat hij Jezus als autoriteit ziet. De visvangst werd een wonderbaarlijke.

    Waarna Petrus voor Jezus voeten neerviel: ‘Ga weg Heer, ik ben zondig.’ Hij voelde zich onwaardig om in Jezus' buurt te zijn. Jezus was hem te groot. Jezus keek Petrus in de ogen: ‘Wees niet bang. Ik maak je visser van mensen.’ Wat later werkelijk gebeurt bij het Pinksterfeest. Petrus sprak een menigte toe, waarna duizenden mensen zich lieten dopen.

Gooi je net uit

Deze tijd vraagt om los te komen van tradities. Nieuwe wegen te ontdekken, omdat het anders moet. Wat we gewend zijn werkt niet meer. Daarom moeten wij de netten de andere kant op gooien, samen met God en wie weet wat er dan gebeurd?

    Begin met het delen van deze blog of de sabbatstream met vrienden, schrijf een verhaal over iets dat je raakte en deel dat.

Ik wens je God dichtbij als jij je net uitgooit. Nee, Hij is erbij, zoals Hij bij Petrus was. Ga ervoor.

Liefs,

Irene

* Heb je de baas gevonden? Het is de basgitarist, op zijn beker staat: I am the boss!

Lelijk kostbaar

Vraag jij je net als ik af wat de basgitarist nou dronk? Zo even tussen het spelen door werkte hij heerlijk relaxt iets naar achter. Niet gezien? Ga jij eens heel rap (terug)kijken. Werken we meteen even de kijkcijfers omhoog.

    Ik vond de houding van de basgitarist geweldig. Zo van: ik doe even niets, dus drink wat. Proost! Zag ik nou een joekel van een beker? Ik heb ook zo’n ‘zes-liter-beker’. Spreken we bij deze af dat we komende dienst allemaal onze favoriete beker in beeld houden?

Relaxt

De relaxt die de basgitarist toont, staat wat mij betreft voor Alphen DC als kerk. Het ‘relax, wees jezelf; deel van jezelf, doe mee of neem je tijd’, is gaaf. Het zorgt voor een bijzondere verbinding met elkaar. Die verbinding loopt nu via internet. Ooit bestond er geen internet, dan zouden we elkaar niet hebben kunnen zien. Ondenkbaar hè? Hoe dan ook zijn we verbonden.

    Wacht, onze deurbel gaat. Meneer DHL liet een pakje achter voor onze inwonende gast. Stel ik me ineens voor hoe we op zouden kijken als tijdens een kerkdienst DHL binnenstapt en zegt: ‘Een pakje voor Alphen DC.’ Het brengt me op en idee. Werkt DHL zowaar verrassend inspirerend.

Aan het woord

Tijd voor de kinderquiz en wat zou ik graag met het meiske dat we zien in gesprek gaan. Volgens haar waren Adam en Eva niet de eerst mensen, wie dan wel? En Noach moest in de ark om alle dieren te redden. Kinderen doen niet moeilijk en kijk ze dansen bij het kinderliedje. Volgende keer moet ik van de bank… Nee, één keer raden wie het op een dansen zet als we weer samen mogen komen? Te dansen met mijn broertjes en zusje in de kerk, dat is een stukje hemel op aarde.

Meewandelen 

Schakelen we over naar de spreker van vandaag. Hij vroeg om iets lelijks en toch kostbaars te delen. Daar zagen we: twee besokte platvoeten, een kastige werkplek, een stilstaande wasmachine, een roestig houtkacheltje en een ruige natuursteen. Ik had kunnen winnen met mijn zoon. Hij nam zijn out-of-bed look mee naar beneden, best lelijk. Ik vroeg: ‘Mag ik jouw lelijke kop fotograferen, want hij is zo kostbaar.’ Helaas!

    Waarna de spreker ons meenam naar het strand en we samen het verhaal van een zieke man in wandelden. Hij lag bij het bad van Betesda. Eens in-de-zoveel-tijd zet een engel het water in beweging. Wie als eerste in het water ligt geneest. Jezus was van buiten de stad onderweg naar Jeruzalem, kwam door de poort de stad binnen en zag al die zieke mensen liggen. Hij keek rond en hield zijn aandacht bij één man in het bijzonder. Hij ging een gesprek aan met de zieke. Op de vraag of hij genezen wilde worden, antwoordde hij: ,Ik heb niemand om me naar het water te brengen.’ Jezus droeg hem vervolgens op: ,Sta op, pak je mat op en loop.’

    Kijkend naar de details in het verhaal zien we vier interessante punten:

• Het was een feestdag voor de Joden – wellicht het Feest van de Eerstelingen. Jezus was altijd in Jeruzalem als er feesten waren, zoals veel joden. Het was druk.
• De badplaats ligt vlak bij de Schaapspoort – die het dichtst bij de tempel ligt. Daar kwamen mensen met hun offerdieren de stad binnen. Het was daar extra druk.
• Er zijn vijf zuilengangen – zie het als een half overdekte plaats van samenkomst om met elkaar te praatten, rustten en verkoeling te vinden. Het moet een grote trekpleister zijn geweest.
• Er lag een grote menigte zieken. Zij kunnen gezien worden als nutteloos.

Maar Jezus zag die ene man, die als 38 jaar ziek was, als waardevol. Hij was daar één van de oudsten, kwam er waarschijnlijk als één van de eersten te liggen. Hij zag velen sterven en anderen genezen. Noem hem een eersteling. Juist hij werd gekozen door Jezus. Hij werd van waardeloos waardevol, want Jezus zag waarde in hem. Wij mogen kijken als Jezus. Het kostbare in elkaar en anderen zien.

Zegenkusje

Over kostbaar gesproken. Opa en oma van Alphen DC waren in beeld. Ik mis opa’s vaste kus op mijn voorhoofd. Ik noem het mijn zegenkusje voor de komende week. Ik weet zeker dat opa het goed vind dat ik die doorgeef, want hebben we die niet allemaal nodig, naast het weten dat God ons ziet als kostbaar? Gaaf toch?

    Zacht zegenkusje voor jou; God is bij je deze week. Hij ziet je.

,,WeTube”

WeTube, zo noemde de man die onze Sabbatstream inleidde ons YouTube-samenzijn. Die houden we erin, klonk direct via de app, naast mij en binnenin mij. Het blijft bijzonder om deel te zijn van dit gezin dat Alphen DC heet. Ik ben dankbaar hierbij te horen. Dankbaar om wie wij zijn, wat we doen voor God en met elkaar.

Cijfertjes

Hier in huis volgen we de statistieken. We worden het meest door Nederlandse kijkers gespot, daarna volgt Suriname. Via de live chat krijgen we vanuit Oostenrijk de groeten. Oh wacht, ook op beeld zien we Oostenrijk, kom maar door! Ons kerk-zijn groeit, want via-via ontdekken mensen onze dienst en blijven hangen. Stiekem maakt het me nieuwsgierig of we na heropening enkele van deze mensen persoonlijk zullen begroeten op onze plek in Alphen a/d Rijn. Terwijl ik die vraag noteer geniet ik verder van online togetherness op beeldscherm.

    Wat gaaf dat we de vader van één van ons ontmoetten. Stel je voor, 70 jaar geleden gedoopt. Volgens mij kijken hij en zijn vrouw wekelijks mee op YouTube en zijn zomaar ineens deel van ons samenzijn. Hoe leuk is dat? Zij kunnen niet meer naar de kerk, maar voelen zich ineens sterk deel van ons. Dat zet opnieuw aan het denken. Wat streamen we als we weer samen mogen komen? Hoe gaan we mensen die door ons geraakt zijn en God ontmoeten via ons, blijven betrekken? Uitdagingen blijven komen.

He knows

Het filmpje waarbij iemand een gebed wil ‘schrijven’, maar er niet uit komt, raakte me diep. Iets me een brok en keel, een beetje vochtig en ogen. Touched, schrijf ik. Want ken je dat? Willen bidden, maar niet weten waar te beginnen, wat te zeggen, er is zoveel… Deze persoon gooit alle letters op een hoop. Het zegt alles! En God? Hij antwoordt: I know! Het geeft mij moed en vertrouwen te weten dat God ons gebed weet, zonder dat wij het uitspreken. Geef God alle letters en hij vormt jouw gebed. Geef God je hart, hij houdt ‘m liefdevol vast. Dat is nou bijzonder, God houdt jou vast. Ik schrijf het met tranen in mijn ogen, want geloof en voel het zo enorm diep, *ik geef toe, deze tijd maakt mij emotioneel*.

    Hé, ik vergat mijn koffie, vond zojuist een half volle beker koude koffie. Even vers gezet en ik ben er weer.

Herkenning

Kijkend naar het meiske van vijf, bijna zes fluisterappte mams me, werd ik weer helemaal gelukkig. Nog even en de kinderen worden de reden dat ik nog liever kijk naar onze Wetube Sabbatstream. Viel

het jullie op hoe ze naar de natuur keek en praatte over bloemen en vogels? Zij snapt het en wordt vast bioloog of zo. Ik herken mij in haar, behalve dat ik op mijn zesde geen boek las over klimaatverandering. Alleen al het woord kreeg ik toen niet uit mijn strot en voel weer die brok, want de meiskes missen hun vriendjes. Ja, dat! Ik ook! Ik weet zeker: wij allemaal. WeTube is leuk, maar waar blijven de knuffels?

Jabes

Dan duiken we in het gebed van Jabes. Zijn naam betekent iets als ‘met pijn op de wereld gebracht en mijn geluk’. Dat is precies wat kinderen inhoudt, mompelde ik tussendoor. Gewoon hardop praten kan hier, terwijl je languit op de bank zit. Voor de rest is Jabes inderdaad een onbekende. Hij maakte geen naam, voerde zijn taak ongezien uit en geloofde. Hij bad voor het volk, een schijnbaar egoïstisch gebed: zegen mij, mijn gebied, mijn plek en dat het kwaad weg mag blijven. Als we bedenken dat het volk hun land terug wilden winnen op de bezetters, dan snappen we het.

    En het mooie? God luistert! Hij hoort alle gebeden. Hij weet wat er gebeurt. Dat geldt ook nu.

    Hoewel we niet geloven dat rampen door God worden veroorzaakt, kan Hij ze wel gebruiken. Om ons wakker te schudden. Hij vraagt ons niet bang rond te kijken, maar te beseffen waar we mee bezig zijn. Pijn en smart kunnen veranderen in geluk, want God luistert. Hij is voor ons, wie is dan tegen ons? Hij zegent. Wij moeten geloven in de kracht van gebed. Kracht van de God die redt.

Levensecht

Waarna ik bij het laatste lied mee fluit en Celine kijkend naar het scherm zegt: ,,Grappig, er fluit zelfs iemand mee in de stream.” Zo levensecht is de Sabbatstream, wij zijn echt met elkaar. Doe gerust mee en stuur jouw groet, een creatief filmpje of interessant interview toe. We maken en doen dit samen met en voor God.

Ik wens je Hem dichtbij & tot volgende week!

Het Pasen van Maria van Magdala

Het is 10.44 uur. Wacht… Nog heel even. Ja hoor, het is 10.45 uur en whatsapp gaat los! We zijn er weer bij in foto’s met gebak, in de tuin, vanaf de bank in de huiskamer, met benen languit.

    "We zitten er klaar voor," appt iemand. Ik ook.

    Wat zie ik nu? Heeft iemand noodles op zijn Bijbel? Die Bijbel snap ik, maar noodles? Als holy brunch? Nu ja, met de Bijbel erbij wordt het misschien vanzelf Bijbels.

Livechat

Het is 11.00 uur, de Alphen DC Sabbatstream begint en daarmee eindigt het volume op mijn phone. Die gaat op stil.

    Tijdens het meekijken en -beleven check ik soms de app. Complimenten en foto’s vliegen over en weer. Dit moeten we ook eens doen tijdens een dienst als we weer naar de kerk gaan. Lijkt me geweldig, een soort live chat en dat in beeld.

Huiskamers

Vlak na twaalven is de livestream voorbij en tel ik 76 appjes vanaf 10.45 uur. Wat een gezellige kerk zijn we toch. Het appen gaat door als bewijs van nog even samenzijn. Het was heerlijk elkaars sabbatgroeten te zien en een glimp te krijgen van onbekende natuurgebieden, te koekeloeren naar het werk van enkelen, inspiratie op te doen door andermans tuin of huiskamer te bewonderen en zelfs een glimps te krijgen van paradijselijk New Zealand. Ik zwijmel, I want more of that.

Knutselen

Stond daar ineens een knutselwerk op het scherm. Ik zag al voor me dat iemand mee wil doen, maar hoe? Het ging werkelijk te snel en als livestream viel er niets te stoppen. Dat wordt terugkijken en in heel erg langzame slowmotion afspelen. Dat kan wel. Voor ik het wist was het werkje klaar en verschenen foto’s van knutselende kinderen in de app. Heerlijk dit ‘samen’ zijn. Het kruis maakte plaats voor zand en zaadjes, waarbij vooral de gieter opviel. Terecht vroeg iemand in de app waar die vandaan kwam. Leken we even Marktplaats.

    Tot het kinderliedje volgde en een overload genot de bank vulde. “Zij zijn de BOMB!”, zei ik. Zo te zingen, vol overgave, waarbij een hand betekenisvol in beeld kwam. De gniffel aan het eind maakte het helemaal af. Hoe zou een kerkdienst zijn als zij het leiden? Zullen we dat eens testen, dan weten we meteen wat die generatie zoekt.

Editor

De inside information die ik deze keer deel, is dat op de bank naast mij af en toe iets klonk als: “Daar zat teveel echo in of dat is te statisch.” Het was de editor van de video, die kritisch meekeek en onthoudt wat de volgende keer beter kan. Ik zei maar één ding en sloot me daarmee direct aan bij de gastheer (behalve het schatje dan): “Schatje, we doen dit voor God.” Wat ik al snel aanvulde met: “en voor elkaar. Het is prachtig wat je maakte, relax! Het is sabbat! YOU made a great TUBE.”

Maria van Magdala

Waarna onze predikant het woord nam en ons meenam naar Maria van Magdala. Een verhaal dat voerde naar Maria's hart. Door Jezus leerde zij de waarheid kennen en ernaar te leven. Zij leefde naast Hem, de beste leraar en vriend die ieder zich maar kan wensen. Hij was bereid te sterven voor haar en alle andere mensen. Na zijn dood was Maria’s verdriet groot, de stilte pijnlijk en de put donker. Ze kon niet eens afscheid nemen, de laatste eer bewijzen of zijn lichaam verzorgen. Alles verliep vrijdag zo onverwacht snel. Na de sabbatdag, vertrok ze zondagochtend vroeg naar het graf. Alleen en verloren kwam ze daar aan en zag het graf geopend. Ze stapte er binnen, nog meer donkerte tegemoet. Waar ze ook keek, het lichaam was weg. Ze vertelde het de discipelen, die gingen kijken. Maria bleef achter en huilde bij het graf, terwijl de anderen naar huis terug gingen. Ze keek nog eens en zag twee engelen. “Waarom huil je?”, vroegen ze. Waarop ze vroeg waar het lichaam was.

Overwinnaar

Van buiten klonk Jezus: “Waarom huil je?” Maria keek op. Door verdriet en pijn overmand herkende ze haar vriend Jezus niet. Ze stond naast Hem die haar motiveerde om haar leven om te keren en zag het niet. Tot Hij haar naam noemde. Ze herkende Hem, Hij stond levend naast haar.

    Voel je haar vreugde? Hoe haar isolatie, pijn, onzekerheid en onmacht verdwenen? Herken jij die gevoelens in deze tijd van corona? Denk dan aan Maria en hoe Jezus naast haar stond.

    Zo staat Hij naast jou, als Overwinnaar. Hij is opgestaan! Hij leeft en geeft kracht, bevrijding, licht, troost, lucht en ruimte. Hij overwon en vanuit die overwinning mag jij leven.

    Ik mag staan in Zijn licht. Kom sta je mee?

Tot volgende keer,

Renderen

Vanochtend hoorde ik dat het woord ‘sabbat’ geen Nederlands woord is. Het is Hebreeuws. Eigenlijk logisch want de oorsprong ligt bij Israël en het Joodse volk, ver van ons kikkerlandje. Ik vind het wel interessant om er even bij stil te staan. Het woord klinkt menigmaal bij ons in huis en in de kerk. Ik hield al van het on-Nederlands woord; het staat voor rustdag. Nu komt er betekenis bij, want het betekent ‘stoppen’! Wauw, cool, zalig! Ik stop graag met het huishouden of boodschappen doen. Zelfs onze televisie stopt  op sabbat.

Televisie kijken

Herstel, ik lieg: gewoonlijk, toen wij gewoon op zaterdag naar de kerk gingen (is voor sommigen dan weer heel ongewoon), stond de tv uit. Nu druk ik om 10.45 uur op de afstandsbedieningen de televisie en geluidsinstallatie aan. Weg met het sabbatslot, ik stop en kijk buis om mijn broers en zussen van Alpen DC zien. Daarbij stop ik mijn beentjes onder een deken, hou een bakkie cappuccino in de hand en op schoot staat een schoteltje met miniappelflapjes. Mini flapjes, want dan zijn het ook mini-calorieën. Ik stop ze met groot plezier in mijn mond.

Even samen

Genietend van mijn schermvullende kerkfamilie uit Alphen aan de Rijn en omstreken.  Een familie die woont in plaatsen waar ik nooit eerder van hoorde (Lage Zwaluwe? Rijnsaterwoude?). We boxten weer een leuke video bij elkaar. Ik zong vanaf de bank warempel zachtjes mee met de liedjes. Alles werkte, hoewel op afstand, mee aan een we–are-together gevoel, want dat we samen waren bewijzen de foto’s van aan de buis gekluisterde lieverds via appjes over en weer. Daar was geen sprake van stoppen, integendeel!

Nachtmens

Over stoppen gesproken, één persoon,  ik kan het weten, kon de afgelopen week ook niet stoppen – sabbat leek ver weg. Zo zei hij vanochtend tegen onze zoon:

    “Ik was vannacht weer lekker bezig met YouTube.” Ik dacht: vannacht? Sloop hij zijn bed uit? Hoe laat dan? Ik merkte er niets van, ik sliep blijkbaar goed. Dat had hij ook moeten doen, stoppen en slapen. Het was sabbat.

Gewekt

Even terug naar gisteravond, daar begon het al. Toen bleek de video die klaar stond om vanochtend om 11.00 van zich te laten zien, weggekaapt te zijn door meneer YouTube. Ho, stop! Of toch niet, ze hadden het recht. Iets met een claim op een lied. Jammer, het bezorgde mijn lief extra werk. Hij verwijderde het lied uit de video en zorgde ervoor dat de video weer gerenderd* kon worden. Precies daar ging iets mis.

    Wat manlief vannacht om een uur of drie ontdekte. Ik durf geloven dat Iemand (ja, met hoofdletter) hem zacht wakker maakte om te waarschuwen. ;) Zat hij daar op zolder in een slapend huis, zocht de fout in de video en zette het opnieuw op renderen. Dook het bed in naast mij. Klinkt natuurlijk heel romantisch, maar ik wist van niks. Weg sweet feelings.

    Hij werd om 04.00 uur wakker, wat ik logisch vind, want wie slaapt rustig als je twijfelt om een video die zeven uur later wel moet werken? Zo checkte hij de video en ontdekte dat het goed was.

    Dat sliep uiteraard heel lekker. Zelfs hij mocht stoppen - sabbat!

Even vergeten

Sabbat, zaterdag, mijn favoriete dag om te stoppen en vandaag extra mooi met de zon die schijnt. Kom we gaan er op uit. Stop! Nee, blijf thuis! Was ik toch zo even corona vergeten.

    Heb jij dat ook, zo af en toe,  het even te vergeten? Ik wens je die momenten vaker de komende week. Misschien helpt het maken van een leuke video voor onze dienst voor volgend week. Ik kijk al uit naar ons volgende 'samenzijn'.

Tot dan wens ik je God dichtbij.

See you!

*wat renderen is? Laat Google dat maar uitleggen, weet ik ten diepste ook niet. Wat ik wel weet is dat het woord in huize Irene heel vaak klinkt met een zoon die YouTuber is. Er klinkt vaak een zucht naast, want renderen kost uren tijd. Ja, wat denk jij, een blog ook, maar die hoeft niet gerenderd. Dit was ‘m.

Sabbatblog - achter de schermen

 Achter de Sabbatstream van AlphenDC gebeurt zoveel ongezien. Ik geef je een kijkje achter mijn scherm. Daarbij gaan we eerst terug naar vorige week - de voorbereidingen voor onze eerst Sabbatstream in deze rare coronatijd.

    Allerlei losse filmpjes werden bij ons afgeleverd en aan elkaar gekoppeld, want blijkbaar ligt hier in huis de know-how en hebben wij de juiste programma’s om alles te monteren. Daarnaast hebben wij een zolder vol muziekinstrumenten. Ziedaar, de zolder vulde zich met een paar bandleden. Waarna al snel muziek klonk en zang het hele huis vulde. Sorry buurtjes, het is maar één avond in de week.

Ieder zijn ding

Terwijl muziek mijn huis vulde, ruimde ik de keuken op. Tenslotte moest iemand alles van de avondmaaltijd wegmoffelen. Ik zal nooit toegeven dat ik bijna altijd de klos ben, omdat het allemaal op mijn manier moet, nee, dat beken ik niet. Wel zette ik na alle opruimperikelen de waterkoker en het koffieapparaat aan, waarna alle geborrel en gepruttel de muziekgeluiden te grazen nam. Eenmaal alles uitgewerkt, dronk ik weer een flinke teug prachtige harmonie tussen piano en gitaar. Op het juiste moment zette ik de zang in. Niemand hoorde hoe ik uit volle cup B de tekst, hier en daar verkeerd mee zong, terwijl de theedoos, gevulde glazen, roerstaafjes, koekjes en de suikerpot een plek vonden op een dienblad. Alles om de muzieknoten te vergezellen van een natje en droogje.

Stilte vereist

Liep ik met rammelend dienblad de trap op, om met nog een paar treden te gaan, mijn lief plotseling zijn vinger voor zijn mond te zien houden. Oh ja, de boel werd opgenomen. Ik durfde geen tree verder te nemen en schoof het dienblad zo stilletjes mogelijk over de vloer in de richting van de muziek.

    Maar wacht! Ineens besefte ik hoe open en eerlijk onze zolder op beeld zou komen. Dat moet even goed gepresenteerd worden: Ziehier, onze zolder: planken vol boeken, stage-lights die branden en tada: Onze muzikanten en instrumenten in muzikale actie. Het beeld is uiteraard niet helemaal eerlijk, want je ziet niet onze hele zolder. Je mist het beeld achter ons. Dat vraagt om een besluit van mijn zijde: dat blijft zo. Het uitgebreide beeld zou maar zo de video verpesten.

Hard gezang

Terug naar mij, daar op de trap en net het dienblad van me afgeschoven.

    Ik schuifelde weer naar beneden, me stevig vasthoudend aan de trapleuning, want no way, dat ik tijdens de opnames van de Streamdienst een van-de-trap-vallend-persoon-moment wilde realiseren. Eenmaal beneden, zette ik het op een hard gezang en eerlijk, het klonk soms vals, maar boeie, niemand hoorde het. Alhoewel, één iemand is altijd mijn Getuige, God. Ik wist dat hij genoot, dat geloof ik. Ik zong namelijk van en voor Hem, dan is Hij blij.

Sabbatochtend 

Gelukkig ontdekte ik op sabbatochtend (zaterdag) juist niet alleen te zijn. Languit op de hoekbank, de hoek is van mij, ploften drie anderen naast me. Zij met hun benen languit op de hocker en hupsakee, de televisie aan. Best raar dat die aangaat op zaterdag.

    Met het aangaan van de televisie leek de Alpehn DC groepsWhatsApp ook los te gaan. Ineens voelde niemand zich alleen, want hoewel ver van elkaar verwijderd, zagen we daar de een na de ander reageren. We zaten samen klaar, aftellend naar 11.00 uur. 10-9-8-7-6-5-de rest weet je wel.

    Het besef dat ondanks het gemis van live-knuffels, we heel dichtbij elkaar waren in beeld en app en samen kijkend naar de dienst, hield ons hecht bij elkaar. Waren we toch maar één op afstand.

    Het kan! Volgende week weer!

Dikke knuffel,

Irene