Geef mij je angst

Wat een mooi thema in deze tijd.

    Ik raak sowieso even alle angsten kwijt bij het zien van mijn kerkbroers- en zussen en hun enthousiasme vanaf zonnige plekken om ons een gezegende sabbat te wensen.

    Wacht! Zonnig? Echt niet, een paar van ons dansen in het donker. Ook goed, zolang ze dansen lijkt er geen sprake van angst en licht wordt gewoon aangeklikt.

Zo begint deze sabbatochtend alweer helemaal goed, want ik zie jullie! We zien elkaar en toch mis ik ook gezichten. Kom lieve mensen, deel even je gezicht in het emailadres onder onze sabbatstream. Ook gasten zijn welkom. Het is zo fijn elkaar te zien. Er is plek voor veel meer sabbatwensen. Er is plek voor jou!

Reden om te kijken

En verder! Zeg eens, onze jongste kerkgastjes zijn toch wel de BOMB! Zijn zij niet gewoon de grootste reden om met nieuwsgierigheid te kijken naar onze sabbatstream? Boy, komen zij binnen zeg met één van mijn favoriete kinderliedjes: “Ik ben niet bang”. Ik moet ‘m gewoon vaker zingen, dan voel ik ‘m beter en weet ik weer dat God mijn angst kent en bij me is.

    Neem hun voorbeeld: dans en zing je angst eruit. Ben je eigen DJ. Zing het hard, laat je horen. Beweeg het eruit als is het een reiken naar Hem, want we weten het wel, Hij houdt ons al vast in Zijn machtige hand. Hij is erbij, we zijn nooit alleen. Door het hard te zingen beseffen we het weer eens beter.

Hulp bij angst

We kennen ze wel toch, angsten? Als kind is het er al in angst voor onweer (hoewel ik dat als grote meid niet verleerd ben), voor harde wind en storm, voor onverwachte knallen (weg met ballonnen zeg ik hard), opgesloten te zitten (nooit meer een MRI voor mij) en vliegangst (dé reden waarom ik nog niet naar New Zealand terug ben geweest). Zo zie je dat het eigenlijk heel snel persoonlijke angsten zijn. Wat mij betreft mist er minimaal één. Die fluister ik wel toe aan wie erom vraagt.

Een heel herkenbare angst in deze tijd is die om het overzicht kwijt te raken door de onrust in de wereld. Laten we elkaar daar nu eens in kunnen helpen. Zo leer ik door het interview tijdens de sabbatstream. Dat kan door de angst serieus te nemen, altijd! Hoe onrealistisch iemands angst ook is, het is angst. Ga er oprecht mee om. Praat er over. Laat je bij de hand nemen door een ander die je vertrouwt en ga samen die angst in (bijvoorbeeld bij storm) en voel de veiligheid bij de ander. Vergeet niet in een gesprek te kijken naar de angst in relatie tot de dreiging. Misschien is dat wel waarom ik toch alleen durf te wandelen in het bos om de hoek. Alleen overdag dan.

Een andere manier om met je angst ergens in te gaan, leer ik door het kinderverhaal. Het zit erin jezelf te vermommen. Tof! Hoe zal ik dinsdag het bos eens in gaan? Als Pipi Langkous of Pipo de Clown? Afijn pekingeend vermomde zich als Batman. Door zijn vermomming werd de ander bang en vluchtte. Echt super!

Psalm 91

Geven we ruimte aan de spreekster van vandaag. Zij vertelt over de onrustige periode, die angst tot gevolg heeft en de overhand kan nemen. Angst is universeel. Iedereen kent het. Angst voor ziekte, verlies of de toekomst met onzekerheid als gevolg. Je bent niet eens meer jezelf. Je verliest controle en grip en voelt je machteloos.

    Het lied "Geef mij nu je angst", van Udo Jürgens, maar bij ons bekend van André Hazes en Guus Meeuwis, geeft een samenvatting over angst. Het is één van mijn favoriete nummers en ik vind al langer dat het maar zo door mijn Vader gezongen kan zijn.

    Angst kwam met de zonde de wereld in en onze Maker weet ervan. In Zijn Woord, de Bijbel klinkt vaak: wees niet bang. Het is zelfs voor Hem een belangrijk thema. Kijk naar Johannes 14:1, Jezus laat zijn volgelingen achter, maar vraagt hen Hem te vertrouwen. Te vertrouwen in de toekomst, want het goede komt. Hij zorgt ervoor, voor Zijn koninkrijk. Hij vraagt ons te vertrouwen in alles wat ons overkomt.

    Dat is lastig, want het kan veel, het kan zwaar zijn en toch klinkt uit Zijn mond: ‘Het komt goed.’ Onze veiligheid ligt in dicht bij God te zijn. Hij helpt, Hij redt, Hij is onze vesting. Hij beschermt, al lijkt de werkelijkheid soms zo anders. We leven in een wereld waar we niet 100% veilig en beschermd zijn. We worden ziek er is dood. Toch lezen we in Psalm 91: Bij God ben je veilig. Hij draagt je.

    Het gaat om wat hierna komt. In en na deze gebroken wereld is daar God. Zijn engelen waken over ons, Hij zal ons bevrijden. Hij is er nu al altijd bij, Hij is het die redt. Bij Hem ben je veilig wat er ook gebeurd. Je bent niet, nee, je bent nooit alleen. En op een dag bij Hem. Laat weg die angst, echt leven wacht. Tot die tijd is het God die zegt:

GEEF MIJ NU JE ANGST, IK GEEF JE HOOP TERUG.

Wie wil dat nou niet?

Ik wens je God dichtbij in de komende week.

Berenjacht

Daar gaan we weer: koptelefoon op en Sabbatstream kijken. Alleen dan blijf ik gefocust en word niet afgeleid door uitspraaksels van medebankzitters tijdens de dienst. Schrijft iemand die vroeger nog wel eens met haar dinnetje kletste en dacht: we worden nog wel een keer de kerk uit gestuurd. 

Beren tellen

Zo hoor ik luid en duidelijk dat we deze sabbatstream beren gaan tellen. Leuk, we beginnen met de zogenoemde bonusbeer, dat is 1. Telt die paardenhoofd op de achtergrond bij de uitleg ook? Ofwel, tellen alleen knuffelberen of alles wat aaibaar is? Dan telt mijn man ook mee. En die hond tussendoor? Tellen vierpotige echt ademende beren ook?

    Ik geef toe, het wordt ingewikkeld, dat gebeurt als mensen gaan denken. Denkers maken dingen moeilijker schreef ik wel eens als quote.

Sabbatwens

Ondertussen gooit een gezin elkaar een gezegende sabbat toe. Geniaal! Eigenlijk ben ik iedere sabbat benieuwd naar wat dat gezin nu weer ten uitvoer brengt en hoe andere kleine meiden van zich laten zien, naast de nieuwsgierigheid uit welk land we sabbatwensen krijgen.

    Marokko deze keer en andere inspirerende plekken als Fort Honswijk, een vuurtoren, de polder en het bos. Nederland is mooi!

Kietelen

Over inspiratie gesproken: die kinderen en hun gekke bekkies en gekietel tijdens het kinderliedje vind ik een tip voor ons volwassenen. Als een soort van doe-waar-je-extra-blij-van-wordt tijdens het zingen, wil ik als we weer samen komen de persoon naast me kietelen en trek een gekke bek naar de persoon tegenover me. Ik heb al wel mensen in gedachten.

    Ik mag onderhand wel een lijstje aanmaken van dingen die ik wil doen als we weer samen komen. Die eerste live-sabbat wordt wat!

Jezelf zijn

Eerst overschakelen naar de inleider die terecht opmerkt dat het bos een perfecte plek is om tot rust te komen en dingen los te laten. Waarna we bidden in vrijheid en zoals jij dat wilt. Het is zo typisch Alphen: je mag je handen vouwen, je mag je handen opheffen. Bid mee op de manier die je past. Zoals je mag (mee) beleven, vieren en delen wat en wie je bent. Geliefd kind van God, geliefd lid van deze club.

One men show

Na het gebed en het lezen van 2 Samuel 11:14-17 schakelen we over naar een ‘collega journalist’ van me: deze verslaggever kreeg lucht van een groot schandaal en checkt graag hoe dat zit. Koning D zou uit verveling iets zijn begonnen met mevrouw B. dat leide tot problemen en werd gevolgd door fout op fout. Ontmaskering volgde, maar gelukkig wist de koning dat redding mogelijk was. Hij toonde berouw en werd vergeven.

    De verslaggever, ofwel predikant, zette een knap staaltje one-men-show neer. Wie de sabbatstream niet heeft gezien, moet echt snel gaan kijken, al is het maar voor dit toneelstukje.

    Waar de verslaggever mij persoonlijk inpalmde, was bij het zoeken naar de geschikte titel voor zijn artikel. Als schrijver ken ik die uitdaging bij artikelen voor de plaatselijke krant. Zo leerde ik: schrijf eerst het artikel, daarna de inleiding en ondertussen is de titel volledig duidelijk geworden. Zonder al te veel denkwerk.

Eerlijkheid

Met het verhaal van David, komt de boodschap van het kinderverhaal ‘eerlijk duurt het langst’ dubbel tot zijn recht. Niet David, maar Uria gedroeg zich het meest koninklijk, door trouw te blijven aan zijn taak en maten. Je zou anders maar doodziek kunnen worden, net als de beren in het kinderverhaal ziek werden na het eten van al dat snoep dat ze niet wilden delen. Terwijl delen zoveel fijner is. Net als delen van je talenten de kerk sterker maakt.

Hoeveel?

Om aan het eind te beseffen dat ik helemaal vergeten ben om beren op de weg, ik bedoel, in de sabbatstream te tellen. Hoeveel waren het er nou?

   

Voor de rest gooi ik jou een gezegende week toe. Vangen!!!

En tot volgende sabbat!

Irene

Gooi je net de andere kant

Ken jij de wekelijkse aftelstress? Mijn man en ik zaten ruim voor de start van de Sabbatstream klaar terwijl in de keuken nog volop gerommel klonk. Om duidelijk te maken dat de klok tikte telde ik hardop af: ‘6-5-4-3...’ Twee mensen gingen in de versnelling en ploften bij 0 op de bank. Gehaald!

Dichtbij God

Begon het te regenen! Hopelijk zat iedereen safe & dry klaar voor de dienst waarin ik iedereen welkom heette.

    Eerst werd door dochterlief uitgelegd, waarom kerken hoog gebouwd zijn. Dat is omdat men geloofde dat men dan dichter bij God was. Leuk weetje.

    Zelf maakte ik een foutje. Ik zei Buurtoren, terwijl ik in de Jacobitoren stond. Ach ja, een halfuur eerder stond ik in de Buurtoren, want op Koningsdag moesten de vlaggen daar wapperen bij adembenemende vergezichten en na het adembenemende traplopen.

    Al klimmend wisten we, wacht ons het licht. Het licht van de zon. Een bijna goddelijk moment.

Samenwerken

Werd ik met een ‘pling’ teruggehaald naar de Sabbatstream. In de groepsapp werd gevraagd wie de baas* is? Met andere woorden: iemand zegt de baas te zijn in de stream. Leuk, een wedstrijdje. Slim eigenlijk, we werden verplicht op te letten.

    Wat bij de getoonde kindertekening niet moeilijk was. Wat een joekel! Ik had graag mee geschilderd en iedereen laten wachten op de sabbatgroet. Eén van de meiskes zei dat hun sabbatgroet kwam als het werk klaar was. Gelukkig klonk al eerder: ‘Kikkeboe, gezegende sabbat’. Maar meer nog klonk herhaald de belangrijke boodschap over samenwerken. Dat zagen zij scherp: alleen door samenwerken komt werk af.  Zo geldt ook voor de sabbatstream, deel je sabbatwensen, leuke  ervaringen of iets over je werk/hobby. Want alleen samen maken we hier iets van ter ere van God en elkaar.

Ga voor rommel

Kijk naar de Zweedse chef die we voorgeschoteld kregen. Hij werkte samen met de eend, mikte allerlei voedingsstoffen in de pan (en vooral ook naast de pan). Blijkbaar is koken makkelijker als je er een puinhoop van maakt. Komende week ga ik dat testen, daarbij staat pekingeend genoteerd.

    Ik heb overigens wel een soort van Zweedse pannenkoekenbakker in huis. Na afloop ligt het aanrecht vol pannenkoekenmix, appelschillen en poedersuiker. Je kunt van het aanrecht eten.

Kijkpret

Eerst staat het kinderliedje op het menu. Waarbij mijn dochter opmerkte: ‘Volgens mij kijken we vooral uit naar de kinderen.’ Hun gedans, zang en inleving blijft hartverwarmend. Inderdaad ‘een enthousiast bende’, zoals mijn man zei. Het is goed kerk zijn. Gevolgd door de boodschap van het kinderverhaal: Als het ene niet lukt, probeer dan iets anders.

Andere kant

Zoals ons voorgeschoteld werd in het verhaal van Petrus in Lucas 5:1-11. Petrus, een interessant figuur waar veel over geschreven is. Hij kende geldingsdrang en was extravert, dus levendig. Daarnaast was podiumangst hem vreemd. Doe hem een groot publiek en hij was gelukkig.

    Hij was het die meemaakte dat Jezus vanaf de oever van het meer van Tiberias in zijn boot stapte en de mensen toesprak. Zo voorkwam hij verdrongen te worden. Men wilde geen woord missen. Na zijn toespraak droeg Jezus Petrus op het meer op te varen en de netten uit te gooien. Petrus reageerde verbaasd: ‘Wij hebben ons de hele nacht ingespannen en niets gevangen.’

Draaipunt

Stel je voor ’s nachts op het meer. Het was zo donker, je zag geen hand voor ogen. Netten werden overboord gegooid en visloos binnengehaald. Opnieuw wierpen zij ze overboord, steeds zonder opbrengst , de hele nacht door.

    Herken je dit gevoel bij de kerk? Valt je op dat mensen geen trek meer hebben in kerk-zijn? Het wordt gezien als saai. Men vraagt zich af waarom de kerk bepaald wat je moet doen en hoe.

    Petrus zag het ook niet, maar wist Wie hem vroeg de netten uit te werpen en zei: ‘Als u het zegt, werp ik mijn netten uit.’ Wat een draaipunt. Puur vanuit de erkenning dat hij Jezus als autoriteit ziet. De visvangst werd een wonderbaarlijke.

    Waarna Petrus voor Jezus voeten neerviel: ‘Ga weg Heer, ik ben zondig.’ Hij voelde zich onwaardig om in Jezus' buurt te zijn. Jezus was hem te groot. Jezus keek Petrus in de ogen: ‘Wees niet bang. Ik maak je visser van mensen.’ Wat later werkelijk gebeurt bij het Pinksterfeest. Petrus sprak een menigte toe, waarna duizenden mensen zich lieten dopen.

Gooi je net uit

Deze tijd vraagt om los te komen van tradities. Nieuwe wegen te ontdekken, omdat het anders moet. Wat we gewend zijn werkt niet meer. Daarom moeten wij de netten de andere kant op gooien, samen met God en wie weet wat er dan gebeurd?

    Begin met het delen van deze blog of de sabbatstream met vrienden, schrijf een verhaal over iets dat je raakte en deel dat.

Ik wens je God dichtbij als jij je net uitgooit. Nee, Hij is erbij, zoals Hij bij Petrus was. Ga ervoor.

Liefs,

Irene

* Heb je de baas gevonden? Het is de basgitarist, op zijn beker staat: I am the boss!